Slapen naast de moskee en op bezoek bij Erdogan

Vanaf Safranbolu hopen wij in één dag naar Kastamonu te fietsen, maar helaas blijkt de route pittig (en hebben we te lang sight-seeing gedaan in Safranbolu) zodat we eerder, in Arac, een overnachting nemen.

We kwamen vlak voor het stadje al een leuk hotel tegen, maar wij wilden graag in centrum overnachten. Na een flinke afdaling, vinden we echter niets in het centrum en na vragen in een kantoor wordt ons het eerder geziene hotel geadviseerd. Een vriend zou ons wel brengen en het kostte 100 TL. Ondertussen kregen we drinken en chocolade. Een ander hotel dat ik gezien had op internet, blijkt gesloten. Wij zien het echter niet zitten om de afdaling in omgekeerde volgorde, dus een klim, af te leggen en bedanken vriendelijk voor de geboden hulp. Na nog wat zoeken in het centrum, besluiten we toch terug te gaan naar het eerder geziene hotel. Angela weet goed af te dingen en uiteindelijk slapen we heerlijk voor 80 TL.

De volgende dag bereiken we vrij snel Kastamonu. Dit blijkt een leuke stad. We besluiten echter wel door te fietsen. In de volgende grote plaats is wel een hotel, maar ik verwacht verderop wel een plekje te kunnen vinden om te kamperen. We vragen het bij moskee en hier mogen we, na enige twijfel van de imam, als het donker wordt onze tent opzetten. Wanneer we eenmaal de tent hebben we staan, is de twijfel volledig weg. Er wordt ons eten aangeboden, wat vrij snel door twee buurvrouwen wordt gebracht. Een kwartiertje later komt de imam echter ook met eten. Het blijkt dat de buren ongevraagd ook eten hadden gegeven. We proberen zoveel mogelijk op te eten, maar moeten uiteindelijk toch uitleggen dat twee maaltijden echt te veel is.

De appels en tomaten nemen we mee (de tomaten moesten we echter helaas weggooien, die zijn kapot gestuiterd, van de appels hebben we compote gemaakt, heerlijk!).

Tijdens en na het eten proberen we zoveel mogelijk te communiceren met Google Translate. Dit werkt soms heel goed, maar af en toe snappen we niets van de vertalingen. We begrijpen wel dat we ’s ochtends voor het ontbijt bij de buren worden uitgenodigd.
De volgende ochtend krijgen we een heel uitgebreid ontbijt met eieren, patatjes, brood, etc. en na bijna een uur nemen we afscheid. Wat een gastvrijheid!

De volgende dag zoeken we tussen de middag naar een plekje om ons brood te eten. Dit mogen we op het terrein van het politiebureau doen en we krijgen nog thee ook. In de middag volgt een klim van, volgens de gps, 300 tot 1300m. Behoorlijk zwaar, maar uiteindelijk viel het mee, omdat op 1100m een tunnel door de hoogste top was. We dalen met hoge snelheid af en besluiten door te rijden tot de Zwarte Zee. Onderweg begint het te regenen en bleken er toch nog wat klimmetjes, zodat we na zonsondergang aankomen in Gerze. Het blijkt zoeken naar een goede overnachtingsplaats. De meeste pensions zijn gesloten en hotels te luxe en daardoor ook duur. We vinden uiteindelijk een eenvoudig hotel en blijven hier twee nachten.

Vergeet ik bijna iets te vertellen over ons bezoek bij Erdogan. Erdogan is de plaatselijke kapper, waar ik mijn haar heb laten kortwieken en me gelijk heb laten scheren. Dit scheren vond ik eigenlijk helemaal niets, iemand anders die met een vlijmscherp mes bij je nek zit. Ik moest steeds aan de film Sweeney Todd denken. Gelukkig verlaat ik ongehavend de kapper na dik een half uur. Kosten: 13 TL (ongeveer €5).