Brr, het is koud in Europa
Wat een heerlijk gevoel: we zijn weer ‘thuis’, op bekend terrein, een taal die we spreken, eten dat we lekker vinden, temperaturen die niet zo hoog zijn. Nou ja, die eigenlijk laag zijn. Dat viel toch meer tegen, wat was het de eerste nacht koud in de tent. We stonden op een prima camping, maar het was even afzien van veertig naar vijf graden. We bleven een dag op en rond de camping in Berlijn, maar vertrokken daarna gauw richting de Elberadweg. Het was heerlijk om langs de rivier, door de heuvels en de velden te fietsen. Toch voelden we ons ook wel somber dat het avontuur nu echt bijna ten einde was.
In Havelberg kwamen we een mooie eilandcamping tegen en we besloten daar te overnachten ook al hadden we nog maar weinig gefietst die dag. Er scheen een lekker zonnetje en Frank bakte pannenkoeken voor de lunch.
Verder genoten we van de rust en de vogeltjes die vrolijk kwetterden. Grappig genoeg hoorden we ook weer de koekoek die met ons mee leek te reizen. ’s Nachts regende het, overdag kwam de zon gelukkig tussen de wolken door en konden we schuilen voor een enkele bui. Ik genoot van alle dieren die we zagen en hoorden: vogeltjes, roofvogels, ooievaars, schapen en koeien. Het waaide hard en we hadden windje tegen waardoor het flink trappen was op de dijk of de open velden langs de Elbe.
Omdat de camping in Gartow ons zo goed beviel, bleven we er maar liefst vijf dagen. We hadden aardige buren in een caravan bij wie we de telefoons e.d. mochten opladen. De camping was schoon en was leuk ingedeeld met allemaal kleinere terreinen met grote, vaste plaatsen. Eigenlijk moesten fietsers op het trekkersveldje, maar omdat het zo rustig was (voorseizoen) mochten wij op een ‘echte’ plek.
De weersvoorspelling was niet zo goed (veel regen, zelfs hagel), de supermarkt op ongeveer een kilometer, dus we zaten daar wel best. Heerlijk even helemaal niets. We hadden nu tijd en ruimte om de ervaringen van de afgelopen maanden een plekje te geven. We lazen veel en maakten sudoku’s.
Toen het weer beter werd, fietsten we verder richting Nederland. We besloten de Elberadweg te laten voor wat hij was (ik had eigenlijk gewoon geen zin in nog meer van die harde tegenwind) en gingen westwaarts. Het was een prachtige route door bossen en over heuvels.
De zon liet zich regelmatig zien. De nachten waren koud omdat het zo helder was. Heerlijk. Helaas kregen we toch ook hier te maken met forse tegenwind. Maar we hoefden niets en konden dus ook besluiten om een dag wat minder te fietsen. Het mooiere weer zorgt er in het voorjaar natuurlijk ook voor dat alles gaat bloeien en groeien. Mijn neus en ogen worden daar wat minder blij van: ik had veel last van hooikoorts en mijn normale medicijnen bleken niet afdoende. Ik kocht er oogdruppels en neusspray bij, wat gelukkig wat verlichting gaf.
In Bad Bentheim, vlak voor de grens met Nederland, bleven we een dag. De zon scheen volop, heerlijk dat ik gewoon buiten kon zitten zonder dat ik levend verbrand. Nog maar even en dan zouden we weer in Nederland zijn.
Grappig is dat we erg genoten van het fietsen in Duitsland, maar aan de andere kant wil je ook graag thuis zijn. Je bent blij en somber tegelijk. Maar we zijn er bijna, het einde komt in zicht.
Welkom Thuis ! wat zal dat ongelooflijk wennen zijn.
Groetjes, Joke van Duijn (yoga)
Het is wennen maar wel weer superfijn. Ik kijk alweer uit naar de yogales! Alvast een fijne zomer gewenst, Angela
Vet avontuur! Iets wat maar weinig mensen hebben gedaan en kunnen doen.
Wij hebben genoten van jullie uitgebreide verhalen en foto’s. Inmiddels zijn jullie goed en wel thuis en vast wel gewend aan het leven hier. Succes met alles en dank voor de verhalen en foto’s.
Pannenkoeken? I think you made those for me in Nanning!
Miss you two lots! Best wishes to you!
Nancy in Nanning
Yes, we did make those. We love pannenkoeken. We think of you a lot. It was so nice staying with you and joining your classes. Hopefully we meet again!
Hugs and kisses, Angela & Frank
ik hoop jullie een keer life te ontmoeten op een verjaardag van Wim of Nel
Margreet
Weer lekker thuis na zo`n avontuurlijke fietstocht. Op naar het (gewone nederlandse)weer en gewoontes.
Annie