Drive-inmarkt

Doordat Frank ziek was, heb ik wat keren over de markt in Thanh Hoa gelopen: geen enkel kraampje, maar zittende en hurkende Vietnamezen met manden, ook fietsen waar van alles aan hangt. Rond vijven zijn de paden vol met scooterVietnamezen, regelmatig uitgedost als hamsters met kapjes die mond, neus en wangen bedekken en die zonder af te stappen shoppen.

Een vrouw heeft twee manden met oliebollen aan haar fiets.

Ik zie een hoop soorten bladgroen, waarin ik er misschien één herken als basilicum.

Kleine groene en gele mango’s, enorme doerians waarvan je alleen de pitten eet en artisjokachtige groene vruchten die naar appel schijnen te smaken. Onbekende klokvormige vruchten en kleine ananassen, die ze schillen als een kurkentrekker waarbij de bruine pitten verdwijnen. Een leerachtige groente moet een licht bittertje hebben.

Kinderen kijken je vaak aan alsof je Gulliver bent en roepen constant ‘Hello’ met het peace-teken. Ook de kapper is er, die naast de haren ook met een hoofdlampje en allerlei wattenstokjes en tangetje de oren weer helemaal okselfris maakt.

Een markt kan niet zonder vlees. Schalen met schelpdieren, die je soms gekookt direct kunt leeg peuteren. Kikkers liggen in manden bijeengebonden te wachten op klanten.

Van vissen zag ik zo veel soorten, waarvan ik alleen de horsmakreel en de karper herkende. Levende karpers werden ter plekke van hun achterlijf geholpen, Marianne Thieme zou ervan gruwen.

Verse en gegrilde eenden en duiven? De mensen reageren wel op je interesse maar zijn niet opdringerig.

Kale kippen, met de poten omhoog worden op verzoek in stukken gehakt, waarbij een berg ingewanden en vellen blijven liggen.

Ruwe hompen vlees van rund, varken en hond wachten eveneens op klanten. Terug naar het hotel rijdt er nog een verkoper langs met geluidsinstallatie.

Op de Vietnamese markt zijn ze van alle markten thuis.