Fietsen in het Karst

We verlaten na Longshen de rivier en merken dat meteen aan een lekkere klim. Deze levert prachtige uitzichten op.

Toch een beetje jammer dat het zwaarbewolkt is en dat een zonnetje de velden niet met wat stralen beschijnt. Na die ene klim volgen er nog wat lichte stijgingen en dalen, maar echt zwaar wordt het niet meer. Halverwege de middag komen we in Guilin aan. We nemen een kamer in het gezellige Riverside hostel.

In verband met restauratiewerkzaamheden moeten we even wachten voordat we erin kunnen, maar niet veel later staan we gedoucht en wel weer buiten en verkennen we de stad. Omdat de toegangsprijzen voor bezienswaardigheden weer de pan uit rijzen, maken we foto’s van een afstandje. We bekijken de Olifantenheuvel en de Zon- en Maanpagodes. Via het centrale plein lopen we weer terug naar het hostel.

De volgende dag miezert het wat als we vertrekken. Nu heb ook ik wat keelpijn en voel me niet helemaal fit. Als ik de tasjes inpak, zie ik opeens de door Frank geleende Donald Duckpocket. Blijkbaar was Frank zo blij verrast dat hij deze in de boekenkast van het hostel tegenkwam, dat hij er nu geen afstand meer van kan doen.

We gaan op weg naar Yangshuo. Er zijn twee mogelijkheden: Franks route via de bergen en mijn route via de G321, dus de provinciale weg volgen. Omdat ik op een door Frank gevonden blog gelezen heb dat zijn route niet helemaal verhard is en daardoor modderige taferelen kan opleveren en omdat ik niet fit ben, wil ik graag via de recht-toe-recht-aan-route fietsen. Frank wil liever de door hem zorgvuldig uitgezochte route door de bergen, maar hij gaat uiteindelijk akkoord. Het is misschien minder spannend, maar het is ook een mooie route langs de Karstbergen.

Het allerlaatste stuk van Baisha naar het guesthouse gaat over landelijke weggetjes door koolzaadvelden en om ons heen zijn de Karstbergen; het is schitterend.

Al vroeg in de middag zijn we bij ons guesthouse waar we allervriendelijkst ontvangen worden. Helaas is de Nederlandse eigenaar deze dagen niet aanwezig. We kiezen voor een kamer zonder airconditioning, maar de elektrische deken onder onze hoeslakens zorgt ervoor dat we het ’s nachts niet koud hebben.

Het restaurant van het guesthouse blijkt bijzonder goed, zodat we een lunch en twee diners lekker ‘thuis’  eten. Ik rust wat uit, terwijl Frank de bestelde en opgestuurde wegenkaarten bij een nabijgelegen pension ophaalt.

Daarna gaan we naar het centrum van Yangshuo. We willen wat informatie over de fietsroute naar Vietnam inwinnen bij BikeAsia, maar als we daar komen, krijgen we een biertje aangeboden. Niet veel later blijkt dat de winkel tot 18:00u open is en dat de zaak daarna in een bar verandert. We gaan de volgende dag maar terug om de informatie te krijgen.
In Yangshuo doen we wat boodschappen en genieten van een Amerikaanse maaltijd. Wat boffen we weer -:). Te meer omdat Franks favoriete burger in de aanbieding is: slechts 10 yuan (€1,25). Jammie!  Daarnaast is dit misschien wel de mooiste locatie van MacDonalds: tussen de puntige Karstbergen aan het water, je ziet beide weerspiegelt, heel idyllisch.

In het guesthouse kunnen we lekker bij de haard zitten en ons opwarmen voordat we gaan slapen. De volgende dag bezoeken we Yangshuo en genieten van alle souvenirs en leuke woninkjes. Je kunt merken dat de inwoners toeristen gewend zijn, want als je ook maar ergens naar kijkt, staat er meteen een verkoper voor je neus die je van alles laat zien. Tsja, meestal heb ik dan geen zin meer om iets te kopen…

De derde dag maken we een uitstapje naar Xinping. De receptioniste van het guesthouse heeft ons een leuke route voor met de fiets aangeraden, die behoorlijk wat klimmen en dalen voor ons in petto heeft. Gelukkig fietsen we zonder bagage, maar het is nog best pittig. Wel mooi zo tussen de bergen door.

Uiteindelijk komen we bij de rivier waar we met een pont over moeten varen. Op het bord staat in het Chinees dat de overtocht 10 yuan per persoon kost. Dat vinden wij best prijzig, maar goed, het zij zo. Als we echter op de boot staan met onze fietsen, wil de schipper opeens meer geld hebben voor onze fietsen. Mooi niet! Frank probeert het geld uit de handen van de man te pakken, maar deze houdt het stevig vast. Ik til mijn fiets maar vast van de boot, dan gaan we wel naar een andere boot. Maar de schipper geeft toe en we mogen mee voor 20 yuan.

Binnen een minuut zijn  we aan de overkant en daar is het een walhalla: aangelegde, vlakke wegen met bewegwijzering waar je heen moet. Al snel bereiken we het punt waar iedereen foto’s maakt, de plek die op het briefje van twintig yuan afgebeeld staat. Ook wij maken de nodige foto’s en ontmoeten er een Chinese jongen die van Bejing naar Lhasa fietst. Er zijn ook vele andere fietsers, maar dat zijn van die dagjestoeristen op een leuk roze, Chinees fietsje.  

Ook al zouden we graag nog langer blijven, we moeten door naar Nanning. We moeten daar ons visum voor Vietnam aanvragen en willen dan op tijd in Hanoi zijn om Franks vader te verwelkomen.