Met ups en downs naar Chongqing

Na de dino’s gaan we op weg naar Dazu om rotsgraveringen te bekijken. Eigenlijk zouden we dit in een dag fietsen, maar uit de ervaringen van een andere fietser blijkt deze weg onverhard; onverharde wegen en regen gaan niet zo goed samen, dus hebben we besloten een compleet verharde omweg te nemen en daardoor hebben we een extra overnachting. Dit blijkt een super hotel en we eten ditmaal een goede Chinese maaltijd (wel bij een fastfood keten, kip met rijst en noedelsoep).

’s Avonds zien we dat we een mailtje van Elong (een Chinese boekingssite) hebben gekregen en dat we, als westerlingen, niet welkom zijn in het door ons geboekte hotel in Dazu, tenzij we een tolk meenemen. Angela belt (naar de Engeltalige klantenservice) en legt uit dat we gewoon willen overnachten en dat daar weinig Chinees voor nodig zou moeten zijn. De medewerker contacteert het betreffende hotel en vervolgens mogen we toch komen.

De volgende dag starten we met een cakejes ontbijt (de rest van het buffet trekt onze maag ’s ochtends niet) en vervolgens fietsen we de iets meer dan 50 km in de regen naar Dazu. Vlak voor het hotel maken we de fietsen schoon van de modder.

We proberen in te checken, maar er moeten opeens allerlei telefoontjes gepleegd worden. Op een gegeven moment krijgt Angela een hoorn in haar handen en vertelt een medewerker van Elong dat we toch weer niet mogen overnachten in dit hotel. Er volgt een hele discussie over toeristen, hotels en vergunningen. Tijdens deze discussie krijgt de receptionist weer een ander telefoontje en krijgen we opeens toch een kamersleutel. We snappen er weinig meer van. De kamer blijkt nog niet schoon te zijn en de vorige gasten hebben hem compleet uitgeleefd, dus het duurt even voordat hij schoon is. Verschillende keren twijfelen we of we toch niet naar een ander hotel moeten (de kamer is erg klein, heeft mankementen, is niet echt schoon, etc), maar het is intussen al 14.30u en we willen toch echt de rotsen bekijken.

De dames van de receptie blijken na het inchecken erg behulpzaam en eentje brengt ons naar het busstation en wijst ons de benodigde bus. De rotsgraveringen zijn schitterend en we zijn erg blij dat we dit uitstapje gemaakt hebben. De figuren en kleuren zijn origineel en daardoor heel indrukwekkend. Naast prachtige natuur zou dit weleens het mooiste kunnen zijn dat we in China zien.

Ons hotel heeft geen ontbijt, dus genieten we weer van brood met pindakaas. Hierna zien we een sms dat je we maar een dag bij onze host kunnen overnachten (in plaats van de geplande drie nachten). Met een flinke rit voor de boeg is dit geen goede start. Helaas heeft de gps geen route naar onze bestemming van vandaag (Chongqing), dus vertrouwen we volledig op Google Maps. Deze stuurt ons over wel erg kleine weggetjes.

In een dorpje kijken we naar de tablet voor de juiste weg en parkeert er een auto precies naast mij. Voor en achter hem is er zeker twintig meter vrij. Hij probeert zijn deur te openen, waar ik met mijn fiets sta. Dat had hij beter niet kunnen doen, want hij krijgt van ons de volle lading. Al onze frustraties krijgt hij over zich heen. Hij snapt er geloof ik niks van en een groepje Chinezen voor een winkel beginnen te lachen. Soms hebben we echt het gevoel dat de evolutie stil heeft gestaan in China.

We hebben er vervolgens weinig vertrouwen in om de route van Google Maps te volgen en bovendien hebben we het gevoel dat de wegen opeens onverhard of heel steil kunnen worden, dus gaan we op een gegeven moment op safe en kiezen de hoofdweg (die duidelijk langer is).
Deze weg rijdt goed door. Onze fietsen komen wel weer compleet onder de modder te zitten en spuiten we halverweg weer schoon. Tijdens de klim die volgt komt er nog wel nieuwe modder bij, maar gelukkig niet zo heel veel. Tijdens de klim wordt het gelukkig wel droog en krijgen we ook een sms’je dat we toch drie nachten bij onze host kunnen blijven. Dit geeft weer positieve energie.

Er blijken nog twee flinke klimmen te volgen. Hier hebben we niet echt veel behoefte aan, dus nemen we de eerste keer een tunnel waar duidelijk aangegeven wordt dat fietsers deze niet mogen gebruiken. Op wat getoeter na komen we hier ongeschonden uit.

De tweede blijkt een grotere uitdaging. Eerst moeten we 5 km snelweg rijden en dan volgt de tunnel. Bij de entree staat echter een verkeersregelaar die ons tegenhoudt. Een soort tuktuk wordt iets later ook tegengehouden. Er volgt een heel verhaal in het Chinees -de man is ontzettend aardig- en na een aantal minuten arriveert de politie in een pick-up auto. Ze willen de fietsen achterin, maar dit blijkt niet te passen. Niet veel later arriveert een sleepwagen voor de tuktuk. Onze fietsen leggen we erbij en onze tassen gaan in de politieauto waar we zelf ook met mee moeten.

Aan de andere kant van de tunnel laden we onze fietsen af en mogen we zonder verdereproblemen of kosten verder fietsen. Ik zie nog wel dat de eigenaar van de tuktuk wel moet betalen. Soms heb je als toerist geluk…

Met een aantal keer vragen en bellen bereiken we ruim voor het donker onze host (Jeff).