Pirates of Osh

Vrijdag 27 december mogen we mee naar een bedrijfsfeestje van Becca’s werk. Het thema van de avond is ‘piraat’. Als introducé betalen we 900 som (14 euro) per persoon; een vermogen in Kirgizië….

’s Ochtends struinen we de bazaar af op zoek naar piratenkledij. Ze hebben kindermaskers, maar die zijn toch echt te klein. Angela probeert met haar hand op haar oog een ooglapje te vinden, maar helaas hebben ze die niet. Dan maar zelf een ooglapje maken. Als potentieel slachtoffer zien we een paar sokken of oorwarmers. Beide toch net iets te duur om zomaar aan gort te knippen, dus die vallen af. Vervolgens zien we zwarte ballonnen, waar we een ooglap inzien. Na deze aanschaf zien we echter een vrouwtje dat ook zwart plastic op een rol verkoopt. We kopen ‘maar liefst’ een halve meter. Het blijkt vervolgens bijna drie meter breed te zijn, dus genoeg voor onze ooglappen. Bij terugkomst lukt het me ook nog om een piratenvlag en een piratenhoed te maken. Ook verpak ik een afgeknipte colafles met het zwarte plastic waar ik de tot haak omgebogen bbq-stick doorheen heb gestoken, waardoor ik een perfecte ‘kapitein Haak’-accesoire heb. De rest van het plastic komt misschien nog tijdens onze fietstocht van pas.

Om half zes komt iedereen tot omkleedactie. Sjaals, kettingen, buffs, armbanden, alles komt uit de kasten en na een half uur zijn we ‘bijna’ niet te onderscheiden van echte piraten. We zijn klaar voor het feest.

Het is een kwartiertje lopen en bij aankomst is het vrij rustig. Ondanks de vraag om op tijd te komen, blijken de meesten toch weer de ‘Kirgizische’ tijd aan te houden, wat dus betekent dat de rest tot twee uur later binnenkomt. De piraten die er al zijn, zijn zich nog aan het schminken. De tafel is goed gedekt met salades en drankjes, maar helaas moeten we wachten met aanvallen tot alle piraten er zijn. Wel kunnen we wat chocolaatjes eten en genieten van een aantal shotjes cognac.

Nadat de fles cognac leeg is, er een heleboel fotosessies geweest zijn en iedereen er is, gaan we eindelijk aan tafel. De salades, brood en chocola zijn heerlijk. De Russische champagne is niet al te best, maar gelukkig de Russische wodka weer wel.

Iedereen moet zich als piraat voorstellen. Ik stel mee voor als Nederlandse piraat op de fiets, die zijn schat in China probeert te zoeken. De andere verhaaltjes zijn vooral in het Kirgizisch (wat weer anders is dan Russisch), maar worden voor ons deels vertaald door een van de collega’s.
Na het eten worden we in twee groepen verdeeld voor de Pirates-challenge. Meestal duurt het even voordat ik de Kirgizische uitleg begrijp. Als eerste moet een piratenyel gemaakt worden en vervolgens is er een aantal spelen. Na een vijftal spelen is het gelijkspel en helaas hadden ze met deze optie geen rekening gehouden. Geen extra spel om de winnaar te bepalen. Dus wordt de schat (een doos met chocolaatjes) onder alle piraten verdeeld.

We gaan vervolgens nog even aan tafel, waarna we naar de dansvloer gaan. De muziek was best oké, maar de verlichting (stroboscoop continu aan) was irritant.

Om tien uur blijkt er opeens nog een hoofdgerecht te zijn. Een heerlijk stuk vlees met kaas en tomaat erop.

Vervolgens is er ook nog een stuk slagroomtaart als dessert. Echter een deel van de mensen is al weg, dus hier blijft een groot deel van over.
Wij willen ook vertrekken, maar over tien minuten zal er vuurwerk afgestoken worden. Becca geeft aan dat dat zo weer een uur op zich kan laten wachten, dus we wachten er niet op.

Wanneer we echter onze jassen aan hebben, gaan de overige collega’s ook naar buiten en wordt een vuurwerkpot ontstoken. Er staan zeker vijf collega’s omheen en (ik denk mede door cognac en wodka) de pot valt direct om, waardoor die op de rest van de groep gericht staat. Na het eerste schot wordt hij echter rechtop gezet en komen alle piraten er ongeschonden van af.

Het was erg leuk om een Kirgizisch bedrijfsfeestje mee te mogen maken.