Voorbereiden op de laatste kilometers naar China

Osh is ongeveer 260 km van China vandaan. Osh ligt 1000m boven zeeniveau. Na Osh volgt een pas van 2400m gevolgd door een afdaling naar 1500m. Op 85 km ligt hier het plaatsje Gulcha. Vanaf Gulcha is het dik 100 km naar Sary Tash en moet er een pas van 3600m overgestoken worden. Sary Tash ligt op 3200m en naar de grens is het een vrij gelijkmatige stijging van ongeveer 75 km. Op zich is dit allemaal prima te doen, echter in Sary Tash ligt de maximale temperatuur op ongeveer 15 graden onder nul en zakt het kwik ’s nachts tot min 25.
Door omstandigheden zitten we nog steeds in Osh en proberen een deel van onze tijd te gebruiken om ons op de kou voor te bereiden.

Uitrusting
Een onderdeel hiervan is onze uitrusting uitbreiden met een aantal warme kledingstukken. In Nederland zou je dan gewoon naar de Bever gaan. In Osh moet je daarvoor de bazaar afstruinen.

We zien verschillende kramen met warme schoenen en laarzen en na een paar uur zoeken vinden we een soort foam laarzen met een uitneembare binnenschoen. De verkoper heeft alleen maat 42 die voor Angela net aan zijn. Zelf draagt de man maat 45, die hij op zich wel wil verkopen. Omdat we beiden ook extra sokken willen dragen, willen we ze eigenlijk een maatje groter. We hebben onze zinnen gezet op deze laarzen en kunnen ze vervolgens nergens meer vinden. Wel kopen we een soort isolatiemateriaal waarmee we koude delen van ons lichaam kunnen beschermen. Wanneer we een kraam met wollen handschoenen zien vragen de prijs: 60 som (0,85 euro). Iets later betaalt een local zonder af te dingen 50 som. Wij kopen direct twee paar voor vanzelfsprekend 100 som.

De volgende dag is er opeens aan het begin van de bazaar een kraam met dezelfde laarzen van de dag ervoor. De prijs is 30% lager dan de dag ervoor en ze hebben twee verschillende modellen. Na dik een half uur passen en dubben vertrekken we met twee paar laarzen en twee paar leren sloffen (die ook als binnenschoen passen). Uiteindelijk betalen we 2200 som (dik 30 euro). Heerlijk warm en we spreken met elkaar af dat we ze terug gaan brengen naar China en ze vervolgens daar achter laten.

Fietsen in de sneeuw
Om onze spieren weer wat in de beweging te zetten en ook aan de gladheid te wennen maken we op 29 december een tochtje van 35 km. De wegen zijn behoorlijk begaanbaar, vooral wanneer je het spoor van de auto’s volgt. Dit levert echter steeds een hoop getoeter op. Een deel van de toeters hebben vooral een waarschuwende werking als: ‘Ik kom eraan’. Maar sommige snijden je vervolgens half af, waardoor de boodschap duidelijk overkomt dat deze automobilist liever heeft dat we op het gladde wegdek fietsen. Wij laten ons echter niet uit het veld slaan en fietsen rustig verder.

Om een rondje te fietsen moeten we een stuk B-weg nemen. Deze weg is een stuk gladder en wordt geregeld door de plaatselijke jeugd gebruikt om vanaf te glijden.

Onze banden blijken zich behoorlijk goed te houden en op een uitglijder van Angela na bereiken we zonder problemen een andere grote weg. Deze is op zich weer prima, maar op een kruispunt ligt behoorlijk wat ijs, dat extra zichtbaar is door een verongelukte BMW die op een takelwagen wordt getild.

Op de terugweg doen we nog snel even boodschappen, waarbij ik mijn fiets op slot zet. Stomme zet, want hij ging bij vertrek al moeizaam van slot en binnen vijf minuten is het slot weer vastgevroren. Gelukkig staat er een kippengrillkraam, waarvan de eigenaar een beker heet water geeft om het slot weer te ontdooien. We kunnen terug fietsen, maar het nadeel van ontdooien met water is dat hij vervolgens weer vastvriest. De volgende dag ontdooi ik hem dan ook weer met water, leg hem vervolgens in de benzine en zal hem erna flink olieen. Hopelijk blijft hij dan wel werken, want onderweg zullen we niet altijd warm water hebben en eroverheen plassen (zoals getipt op internet) vind ik ook niet zo goed idee.

De route verkennen
Freek bood aan op 30 december met de auto de weg naar de twee passen alvast te bekijken. We kwamen hem een week eerder toevallig in de supermarkt tegen. Hij woont met zijn vrouw en kinderen intussen al drie jaar in Osh. De route tot Gulcha blijkt behoorlijk wat gladde stukken te hebben en ik zie Angela’s gezicht soms al betrekken.

Hoe zal de hoge pas eruit zien? Het bijzondere is dus dat de weg naar deze pas bijna helemaal schoon is. Het is wel koud (min 16), maar met een zonnetje op onze kleding toch goed te doen. Bovendien zullen we tijdens het fietsen een hoop warmte creëren. De weg is verder heerlijk rustig, maar misschien komt dat ook wel doordat de grens binnenkort voor een week dicht is.

Voedsel
Eigenlijk was dat onze eerste voorbereiding. We hebben op de bazaar een halve kilo noodles, een kilo gedroogde abrikozen, een halve kilo rozijnen, een zakje cashewnoten, twee pakken Kirgizische sultana’s en een kilo Snickers. Waarschijnlijk zullen we een deel niet nodig hebben, omdat er toch wat plaatsjes blijken te zijn, maar mochten we ingesneeuwd raken zullen we niet verhongeren. Daarnaast zijn we sowieso in Osh weer flink aangesterkt doordat we goed eten en minder bewegen…

Op pad
Gelukkig is ook de weersvoorspelling voor de komende week prima, tussen de min 10 en min 25, maar wel een zonnetje, dus het moet nu toch echt gaan gebeuren. Na drie weken verlaten we Osh en gaan we echt naar China!