Samarqand

We verblijven in B&B Bahodir. De recensies zijn wisselend, de kamers kunnen een opknapbeurt gebruiken, maar de sfeer is super. Zelfs in het laagseizoen zijn er meerdere backpackers, wat erg gezellig is en de familie die het runt is erg gastvrij en behulpzaam.

We eten ’s avonds in het B&B. Je kan voor $3 eten wat de familie ook eet. De vrouw kookt heerlijk en we genieten van plov. Het leuke is dat je zo in de eetkamer allerlei backpackers ontmoet. Er is een Taiwanees, twee Australiërs en twee Duitsers die we in Teheran ook gezien hadden.

De volgende dag gaan we Samarqand bekijken. We lopen binnen een paar minuten van ons B&B naar het Registan (topsight van Midden-Azië: een middeleeuwse marktplaats). Via een hekje gaan we naar binnen, maar dat blijkt niet de bedoeling. We worden teruggefloten en naar een kassa aan de andere kant verwezen. Locals betalen een kwartje, wij moeten 7 dollar per persoon betalen. We maken bezwaar, maar het vrouwtje is onvermurwbaar. Wij besluiten dan maar wat brood te halen en lekker te lunchen vlak bij het Registan.

Na de lunch op zoek naar dollars; de bank die Mastercard accepteert, heeft een computerstoring. Dan maar richting de bank die Visa accepteert. Angela voelt zich nog ziek en gaat terug naar de kamer. Ik vind de bank wel, maar deze is gesloten. Uiteindelijk vind ik een 4-sterrenhotel met pinautomaat. Hier krijg ik vier briefjes van honderd dollar uit, super!

Op de terugweg bezoek ik nog een mausoleum. Er loopt een paadje omheen dat ik netjes volg. Aan de achterkant staat een hek open, waardoor ik naar de achteringang van het mausoleum kan. Er valt echter weinig te zijn, de buitenkant is veel indrukwekkender. Nadat ik het paadje helemaal rondom gelopen heb, blijkt er bij de hoofdingang weer een kassa te zijn, ditmaal kost de entree 4 dollar. Een belachelijke prijs voor wat er te zien is.

De volgende dag gaan we naar de Bibi-Khanym moskee, ook weer 4 dollar entree. We weten echter af te dingen, waardoor we twee voor de prijs van een naar binnen mogen. Vanzelfsprekend krijgen we geen ticket. Ook hier geldt achteraf ook weer de buitenkant is veel beter dan de binnenkant, alhoewel Angela het wel leuk vond te zien wat Timurs Chinese vrouw voor hem had laten bouwen. Saillant detail is dat de architect verliefd werd op Bibi Khanym en de klus alleen wilde afmaken als hij haar mocht kussen. Timur kwam hierachter en liet de arme man executeren. Hij verplichtte vrouwen sinds die tijd een sluier te dragen zodat ze niet aantrekkelijk waren voor andere mannen.

Een stukje verder bezoeken we de bazaar, waar we wat euro’s proberen te wisselen. Uiteindelijk vinden we iemand die een redelijke koers geeft. We krijgen weer een aantal stapels bankbiljetten. We tellen ze vijftig meter verder na en de stapeltjes bevatten geen 100 maar 88 biljetten. Snel terug en zonder blikken of blozen wordt het rechtgezet. We moeten hier in het vervolg scherper op letten! Omdat het zulk lekker weer is, genieten we van een heerlijk softijsje.

Het middagprogramma bestaat uit het nogmaals naar binnen sneaken van het Registan. We gebruiken een andere ingang en kunnen twee van de drie gebouwen bekijken. Dan worden we door een beveiliger teruggefloten. De man van gisteren heeft ons herkend en stuurt ons weer naar de kassa. Wij geven aan dat de prijs schandalig hoog is, waarna hij aangeeft dat we korting kunnen vragen. We zeggen dat dat de dag ervoor niet mogelijk was. Hij zegt dat dat vandaag waarschijnlijk wel kan (andere caissiere?). We vinden het eigenlijk wel best, ook hier vonden we de buitenkant duidelijk mooier dan de binnenzijde.

’s Avonds komen we de Let nog tegen in het B&B. Wij zullen de volgende dag echter doorfietsen richting Tashkent.