Oezbekistan
Na een paar dagen mooie dingen gezien te hebben voelen we ons nog niet helemaal thuis in dit nieuwe land. We kunnen niet precies bepalen waardoor het nou komt. De mensen zijn op zich vriendelijk, de wegen zijn redelijk, het weer was tot nu toe goed en we zien mooie dingen. Waarschijnlijk komt het op een of andere manier doordat het een politiestaat is. Alles wordt bepaald door de overheid.
We moeten ons bijvoorbeeld elke dag registreren. Dit gebeurt vanzelf wanneer je in een toeristisch hotel verblijft. Maar het gaat ons zeker niet lukken om elke dag een registratie te ontvangen. Dit schijnt ook geaccepteerd te worden als je door het land fietst, maar steeds horen we andere geluiden. De een zegt dat je in ieder geval in de grotere steden registraties moet hebben, de ander zegt dat één registratie in drie dagen voldoende is. Een eerder ontmoete Duitser had maar drie briefjes en mocht zonder problemen de grens over. Er gaan ook verhalen van een Frans stel dat geen enkele registratie had en het land uitgezet is en iemand die acht uur geboeid bij de grens heeft moeten wachten.
Het schijnt dat je hotels extra kan betalen om missende registraties aan te vullen, maar echt happig blijken ze hier niet op.
Een ander vreemd verschijnsel is dat er alleen maar Daewoo/Chrystler en Lada’s rijden. Nu was het aantal verschillende auto’s in Iran beperkt, maar hier rijdt bijna de helft van het land in een Daewoo Matiz. Er komen geregeld vijf grote Russen uit zo’n klein pokke-autootje. De meest voorkomende taxi is dan ook een knalgele Daewoo Matiz. Het blijkt dat Oezbekistan vooral contacten heeft met Korea en dus een deal gemaakt heeft. Als je een andere auto wil rijden, moet je 100% belasting betalen over de aanschafprijs, dus dat is alleen voor de rijken (die er niet zoveel zijn) weggelegd.
Als laatste is het geld (SOM) hier een heel gedoe. Was het in Iran al niet makkelijk, hier komt er ook weer een stuk vaagheid bij. De officiële koers wordt door de overheid bepaald. Maar wissel je op straat (black market) dan is de koers opeens 25 tot 30% gunstiger. Dit is niet legaal, maar iedereen doet het en de politie (die op elke straathoek te vinden is) laat het ook gewoon toe. Je moet echter wel weer goed opletten, want handelaren proberen toeristen een minder gunstigere koers in de maag te splitsen. Handelaren zijn meestal eenvoudig te herkennen, omdat ze grote boodschappen- of plastic tassen met biljetten bij zich hebben. Het meest gebruikte biljet is namelijk 1000 som en dit is iets meer dan 25 eurocent waard. Wissel je dus 100 euro dan krijg je 360 bankbiljetten van 1000 som. Dit past niet in je portemonnee, je hebt bijna een rugzak nodig alleen voor je geld.
Gelukkig dat je dan weer in hotels met dollars kan betalen en dat zij dit dan zelf omrekenen met een gunstige black market koers. Moet je wel weer dollars hebben, maar gelukkig kan je die weer gewoon pinnen (na lang zoeken). Maak niet de fout om SOM te pinnen, want dan krijg je de overheidkoers en kost alles opeens dik 25% meer. We hebben één keer de fout gemaakt om in een supermarkt met Visa te betalen: krijg je dus de overheidskoers… Gelukkig maar dat de boodschappen niet al te duur zijn.
Naast dat je politie overal op straat tegenkomt, zijn er ook geregeld checkpoints op de doorgaande weg. We proberen steeds onopvallend voorbij te fietsen, maar kunnen toch niet voorkomen dat er af een toe een praatje of een paspoortcontrole plaatsvindt. Meestal zwaaien de agenten, soms zijn ze nieuwsgierig naar waar we vandaan komen, waar we naartoe gaan en of we echt geen Russisch spreken.
Interessante verhalen! Iedere keer als ik jullie reisverslag lees leer ik weer wat nieuws. Leuk dat jullie zo regelmatig iets schrijven en foto’s posten.
Groeten,
Christian
Ze controleren zeker niet jullie weblog, ik kan me voorstellen dat ze niet blij zijn met jullie benaming van het land.
Weer een boeiend verhaal. Jammer dat de foto’s ontbreken, die maken het extra interessant.
We sluiten ons aan bij je ouders! We hopen dat jullie het lad weer op een normale manier kunnen verlaten! Groetjes
Lieve Angela en Frank,
We kijken iedere keer weer uit naar jullie nieuwsbrief.
Frank onze complimenten voor de vermakelijke stukjes.
Namens Jack hartelijk dank voor zijn verjaardagskaart.
veel liefs en groetjes,
Renée