Het laatste stukje Europa

We vertrekken vanuit Thessaloniki en mogen direct behoorlijk klimmen. Na een eerste stuk gefietst te hebben kopen we snel wat drinken bij de Carrefour. Als verrassing voor Angela een paar reuze wasknijpers gekocht om spulletjes mee vast te zetten achter op de fiets. Ik vraag me echter af of ze er echt blij mee is…. Het laatste stuk van de klim is langs militair gebied, waar het verboden was foto’s te maken. Op de top een schitterend uitzicht op het Koroneıa-meer, althans op de kaart en de gps was het een meer, in werkelijkheid was al het water weg. Beetje een synoniem voor de economie van Griekenland. Wel een heerlijke afdaling (max 70 km/h), waarna we vervolgens bij het oostelijker gelegen Volvi-meer aankomen. Nog een klein stukje te gaan en we zullen bij onze eerste Griekse camping aankomen. Maar 10 km ervoor komen we de Lidl tegen, heerlijk vertrouwde producten voor een goede prijs.

De Lidl in Griekenland is echter toch wel anders dan we gewend zijn. Allereerst is hij een stuk duurder (zonnebrand 10 euro, maar voor Griekse maatstaven goed te doen), zijn er overdekte parkeerplaatsen (tegen de zon) en loopt er standaard een beveiliger rond met een kogelvrij vest. Het nut van dit laatste is me nog steeds niet duidelijk.

De camping waar we staan is vrijwel leeg, bijna al het gras is dood en het is zoeken naar een goed werkende douche met verlichting. ’s Avonds zijn we een paar uur bezig om het abonnement van onze Delorme-tracker over te zetten op onze nieuwe unit. Er blijkt een probleem te zijn bij Irridium en de internetverbinding waarmee we bellen is niet echt geweldig. Gelukkig werkt hij rond 1.00u. De volgende dag kunnen we de oude/kapotte terugsturen naar Amazon.

Wanneer we de volgende dag echter om drie uur aankomen in de eerste grotere plaats, Kavala, blijkt dat de postkantoren al om twee uur sluiten. Wij dachten direct, met zo’n mentaliteit kom je nooit uit de crisis, maar later hoorden we dat het juist een maatregel was ten gevolge van de crisis. Op de camping direct na Kavala heb ik heerlijk gezwommen in de zee. Angela’s croc was opgegeten door een hond (zie ‘pech onderweg’).

De volgende dag was ons plan om naar Komotino te gaan en daar bij een Warm Shower te overnachten. Helaas was deze bezig met een verhuizing, zodat we een andere plek moesten zoeken. Zonder eindbestemming vertrokken we dus vanaf de camping. Ons eerste doel was om vandaag het pakketje te versturen. Dit koste ongeveer een uur in Xanthi. Ik moest bij een balie een speciale envelop kopen en vervolgens een nummer trekken voor het werkelijk verzenden. Verzekerd versturen kon niet, maar de medewerker garandeerde mij dat het binnen vier dagen in de UK zou zijn. Toen het pakje echter in zijn onderste la verdween, maakte ik me wel een beetje zorgen (onterecht bleek later).

Vervolgens gingen we richting Komotini, waarna we besloten door te rijden naar Alexandroupolis. Het zou weer een lange dag worden van ongeveer 170 km, maar we hadden een mooie en goede camping in het vooruitzicht. De laatste uren betrok de lucht vrij snel en trok de wind flink aan. Gelukkig hadden we hem in de rug, waardoor de kilometers flink hard gingen. Het bleef bij een paar spetters regen. De lucht zorgde voor schitterende vergezichten met zelfs een prachtige (dubbele) regenboog.

Net na zonsondergang komen we aan op de Municipal camping in Alexandroupolis. Dit betekende de tent in het donker opzetten en eten in het restaurant van de camping. Helaas weer geen Moussaka en daarnaast kostte het veel tijd om de ober en de kok uit te leggen dat kip die niet helemaal gaar is, niet echt gezond is. Gelukkig snappen ze wel dat we niet boos zijn, maar de kip graag nog wat langer in de pan willen.

Het blijkt inderdaad een heerlijke camping te zijn, zodat we uiteindelijk vier nachten blijven. Wel zijn we door geluidsoverlast van het restaurant verplaatst naar een andere plek, maar de rest was super.

De drukte bij restaurants zien we vaker. Het schijnt dat in de regio ongeveer 30 a 40% van de Grieken werkloos is. Je ziet ze echter niet op het strand liggen overdag. Maar blijkbaar slapen ze de hele dag en gaan ze ’s avonds lekker drinken in het café of restaurant.

Direct aan de camping een heerlijke zee, draadloos internet (tot 16.00u) en een Lidl in de buurt. Daarnaast konden we vanaf de camping in een uur naar de Evros Delta fietsen. Hier waren veel vogels te zien en twee schildpadden. Nu weten we allebei weinig van vogels af, maar een roze vogel moest toch echt wel een flamingo zijn.

Na deze vier nachten konden we uitgerust beginnen aan onze route naar Turkije. De laatste dag in Europa…..