Ontwikkelingshulp
We zitten in Belgrado (30/08/2013) en kijken op de kaart. Als we nu dezelfde richting blijven, volgen komen we vanzelf in Istanboel. De weg gaat over Sofia en we doorkruisen heel Bulgarije. Weinig campings en veel hoogteverschil. Bovendien trekt de bevolking ons niet zo.
Maar we zien een alternatief! We kunnen ook meer richting het zuiden gaan, richting Griekenland. Behoorlijk wat campings op de route en de Griekse Riviera lijkt ons ook wel erg lekker. Bovendien zijn we van mening dat de Grieken ons geld misschien op dit moment wel het beste kunnen gebruiken. Een stukje ontwikkelingshulp zullen we maar zeggen. Op zich kan Bulgarije dat ook goed gebruiken, maar over het algemeen komen de Bulgaren deze meestal zelf wel halen.
Voordat we in Griekenland aan zullen komen, zullen we eerst nog een stuk door Servië gaan. We vanaf Belgrado naar het oosten via de Donau: schitterende natuur, veel vogels, maar helaas een gravelpad. Angela, die voorheen graag de Donauroute wilde volgen, laat dit plan nu varen. We nemen nog wel een camping vlak langs de Donau, maar de volgende dag laten we de Donau achter ons en gaan we Jagodina waar we we overnachten bij Vojislav, een Warm Shower.
We waren voorbereid op avondje zonder douche, want de review was niet zo geweldig. Zijn vrouw en hijzelf hadden ook de review gelezen en zeiden gelijk dat wij een kamer in hun ‘nieuwere’ huis mochten. Na een kopje thee met de nodige zelfgestookte borrel bleek onze kamer hartstikke netjes. De douche was heerlijk, en schoon. Zijn hobbykamer was echter een ander verhaal: het was een soort kruising tussen een spookhuis en een antiekzaak. Heel veel oude meuk. Over alles wist hij wat te vertellen, vooral de prijs wat hij betaald had en wat het nu waard is. Op zijn bureau stond een monochroom tv’tje met een diagonaal van ca. 10 cm te spelen. Daarnaast waren er de nodige kevers en spinrag te vinden. Na het bezoek aan zijn kamer kreeg ik nog een rondleiding in zijn oude huis, waar hij oude tv’s, radio’s en koelkasten opsloeg. Ook had hij een video2000-speler van Philips (met omkeerbare cassettes). In die ruimte had de reviewer geslapen. Een beetje muf, maar op zich ook prima te doen. De volgende ochtend maakte ik Vojislav wakker, hij had in zijn hobbykamer geslapen, maar volgens mij lag hij er pas net in.
Onderweg snel ontbeten en op naar de volgende Warm Shower in Nis. Deze jongen, Milos, was van een heel ander kaliber. Zijn hele leven bestond eigenlijk uit het herbergen van fietsers en backpackers, tot groot ongenoegen van zijn moeder. Dit laatste was ook wel twee begrijpen, omdat hij intussen tien jaar met zijn opleiding bezig was. Hij was erg actief op Couch Surfing en had ’s avonds een bijeenkomst langs de rivier georganiseerd. Beetje hangen en bier drinken met ongeveer vijftien andere reizigers. Bij terugkomst zat Angela de wacht te houden bij de tent, omdat een kat hierop de aanval had geopend. De volgende ochtend bleek de binnentent gaatjes en halen te hebben (meer hierover binnenkort in de rubriek pech onderweg).
Na een heerlijke laatste camping in Servië komen we vervolgens aan in op de camping in Skopje. Skopje is een vrij nieuwe stad, omdat veel beschadigd was na een aardbeving in 1963. Veel leuke winkeltjes en enorm veel grote beelden. Ook hier weer een nieuwe beschadiging aan de tent en Angela die de weg even kwijt was (zie pech onderweg).
Nog 170 km te gaan naar Griekenland. Normaal gesproken twee dagen fietsen, maar om 22.00 uur (en twee uur in het donker fietsen) zien we opeens een bordje douane. We hadden geen kaart van Macedonië of Griekenland en het lijntje op de GPS had ik over het hoofd gezien :-). We besluiten echter een paar kilometer terug te fietsen om de volgende dag uitgerust aan onze ontwikkelingshulp te kunnen beginnen.